Daorgunners
Klaain sikkie daor an ’t fietspad
Wat hotst ja an dien ket
Bist deur dien baos touvallig
Op zo’n min steegie zet?
Wist daor niet langer wezen
En wist doe daor vandaon
Zigst gunners beter blad’ies
En mooier bloumpies staon?
Klaain sikkie, doe en ikke
Wai kinnen ein verdreit
Wai zuiken, mor daorgunners
Daor vin wai ’t ok weer neit…
Peter van der Velde
In zien gedicht ‘Daorgunners’ tiekent Peter van der Velde oes een bield dat veur veul lezers wel bekend wezen zal. Een klein sikkie, vastbunden an zien ket of touw, in de barm van een fietspad of aandere deurgaonde weg, mangs ok in de hof bij een hoes of boerderij. Zo hef een sikkie aaid wat te vreten, maor daor is ’t de dichter niet allèn um te doen.
In gedachten stelt hij het sikkie de vraogen waor hij meugelijk zölf over prakkezeert. Waorum zit ik zo vast in mien wereld, waorum krieg ik gien wark dat mij meer voldoening gef. Daorgunners, op een aandere stee, is ’t vast en zeker beter. Een mooiere plek met wark dat meer interessant is of meer voldoening gef. Het grunere gras an de aander kaant van de heuvel, waor dat fietspad vast hen giet.
Het is, met aandere woorden, het longern naor een aander leven, het wegdreumen van de sleur van alledag, wat neis beleven willen. Maor neie dinger bint op zekere dag ok niet zo nei meer. Een klein sikkie dat verplaotst wordt naor een alpenwei met de prachtigste bloemen kan maor zo genog kriegen van de bargen die zien oetzicht in de weg staot. Je weet niet of der nog wat mooiers of beters achter die bargen te vinden is en dan begunt het longern vanneis.
De dichter wet dit wel en giet der vanoet dat dat sikkie ok wet dat zien lot dat minne steegie an ’t fietspad is: ‘Klaain sikkie, doe en ikke, wai kinnen ein verdreit, wai zuiken, mor daorgunners, daor vin wai ’t ok weer neit…’ Zo blef het bij dreumen over een aander leven op een aander stee.
Het gedicht is daormet tiedloos, want hoeveul jong volk is der dizze daogen niet, wat as nao of tiedens de studie, of as een ‘sabbatical jaor’ der op oet trekt naor aandere dielen van de wereld, umdat ze neisgierig bint naor hoe aandere mèensken leeft, of um met eigen ogen te zien hoe Google Maps der in warkelijkheid oetzöt.
Persoonlijke redens um dit gedicht oet te zuken bint, dat oeze dochter, um met Peter van der Velde te spreken ‘beter blad’ies en mooier bloumpies’ zag staon in Nieuw-Zeeland, waor ze veur langere tied hen gung; daornaost komt thema’s as wèens en longern veur in mien eigen gedichten. Ik herken het gevuul. En lichtkaans was dat wel de directe anleiding um te kiezen veur dat mooie ‘Daorgunners’.
Suze Sanders